Fed'in Goolsbee, Eylül faiz kararı hakkında kararsız kalıyor.

Austan Goolsbee'nin ip üzerinde yürüdüğünü izliyorum ve açıkçası bu can sıkıcı hale geliyor. Chicago Fed Başkanı, zayıflayan istihdam verileri ile inatçı enflasyon rakamları arasında kalmış olarak Eylül faiz indirimine karar vermekte zorlanıyor. Bu kararsızlık, Fed'in mevcut felcini mükemmel bir şekilde özetliyor.

Goolsbee “hala kararsızım” dediğinde, duyduğum şey “politikanın rüzgârlarının hangi yöne eseceğini bekliyorum”. Fed bağımsızlık iddiasında bulunuyor ve Goolsbee kendisi “Fed bağımsızlığının alınmasına tamamen karşıyım” diyor, ancak eylemleri genellikle aksi yönde bir izlenim veriyor.

İşten çıkarmaları izleme konusundaki yorumları, aynı zamanda hizmet enflasyonu artışları konusunda endişelenmeleri, yaratmış oldukları imkansız durumu ortaya koyuyor. Çift görevleriyle kendilerini bir köşeye sıkıştırdılar; hem istihdam hem de enflasyon endişelerini aynı anda ele alma yeteneğinden yoksunlar.

Goolsbee'nin Stephen Miran'ın atanmasına yönelik savunmacı tutumu özellikle dikkat çekici; eleştirileri “garip” olarak nitelendirirken, ekonomik danışmanlar ile para politikası yapıcıları arasındaki döner kapılarla ilgili meşru endişeleri de göz ardı ediyor.

Göç nedeniyle işe alımın “yapay olarak düşük olabileceği” önerisi, işgücü piyasasındaki daha derin yapısal sorunları ele almaktan kaçınmak için uygun bir bahane gibi görünüyor. Bu arada, “şokların ABD'yi stagflasyonist bir yöne ittiği” yönündeki uyarısı dikkat çeken herkes için endişe verici olmalıdır.

Fed'in karmaşık ekonomik göstergeleri dikkatlice değerlendirmek istediğine inanmamızı istiyor, ancak onların çoğunlukla siyasi baskılara tepki verdiğinden şüpheleniyorum, bağımsızlık görüntüsünü korumaya çalışırken. Tereddütleri nihayetinde hepimize mal olabilir, çünkü gecikmiş politik yanıtlar genellikle daha radikal önlemler gerektirir.

Eğer Goolsbee gerçekten “hala tam istihdam alanında olduğumuza” inanıyorsa, belki de bunu ekonomik belirsizlikle karşılaşan Amerikan halkının artan sayısına açıklamalıdır. Gerçek ekonomik acılardan akademik uzaklığı, birçok kişinin merkez bankacılığı liderliğine olan inancını kaybetmesinin tam nedeni budur.